«Мәктәбемне үзгәртәсем килә»
«Мәгариф» журналы редакциясе һәм «Авыл укытучысы – 2023» бәйгесе җиңүчеләре белән берлектә уздырылган түгәрәк өстәл вакытында Тукай районы Комсомол авылы гомуми урта мәктәбе Айсылу Галиуллина конкурстан соң мәктәп директоры итеп билгеләнүе турында хәбәр итте. Ул бәйгенең «Җиңүгә омтылыш» номинациясендә җиңү яулаган иде. Сигез ел башлангыч сыйныф укучыларына белем биргән укытучы бу гаять җитди тәкъдимне ничек кабул иткән? Җаваплы вазифага алынганда, үзалдына нинди максатлар куйган һәм мәктәпнең киләчәген ничек күрә? Бу язмабыз – яңа җитәкченең яңа өметләре, планнары, аны борчыган мәсьәләләр турында.
«КОНКУРС ХАРАКТЕРНЫ АЧА...»
Без Айсылу Галиуллина белән ул «Авыл укытучысы» бәйгесенә җибәргән иҗади эш аша танышкан идек. Соңрак аның конкурста җиңүе һөнәри үсешендә зур этәргеч ясавын ишетеп, укытучы өчен икеләтә горурлык хисе кичердек. Айсылу Сабитовна сүз башында әлеге бәйгенең авыл укытучылары өчен бик әһәмиятле булуын искәртте: «Тукай районы мәгариф идарәсе җитәкчесенең уку-укыту эшләре буенча урынбасары Гүзәлия Хәбетдинова миңа конкурста катнашырга тәкъдим итте. Остазлык темасын сайлавым очраклы булмады: беренче укытучым нәкъ менә шушы һөнәргә илһам биргән иде. Тәҗрибәле хезмәттәшләремнең эше белән танышканнан соң, аларның призлы урынны алуларын лаеклы дип саныйм. Ә үземнең төп җиңүчеләр өчлегенә керә алмавыма һич тә күңелем төшмәде, киресенчә, конкурсның таләпләрен аңлап, нәтиҗәләр ясап, үземә, алдагы елларда катнашачакмын, дигән бурыч куйдым. Чөнки конкурс характерны ачарга ярдәм итә, үз-үзеңә ышанычны арттыра, көчле һәм кимчелекле якларыңны билгели. Авыл укытучысының абруен арттыру, укытучы һөнәрен пропагандалау, яшьләрдә бу һөнәргә карата кызыксыну уятуда конкурсның зур өлешен аерым билгеләп үтмәсәм, дөрес булмас иде».
Мәктәп директоры кәнәфиенә күптән түгел генә утырган яшь ханымга: «Башлангыч сыйныфлар укытучысыннан җаваплырак эшкә – мәктәп директоры итеп билгеләнүгә әзер идегезме?» – дип, беренче соравымны юллыйм. «Чынлыкта бу минем өчен көтелмәгән тәкъдим булса да, конкурста катнашуның үзем өчен трамплинга әйләнүен аңладым. Барысын җентекләп уйламыйча ризалыгымны бирә торган кеше түгел мин. Бу тәкъдимгә өч көннән соң гына уңай җавап бирдем. Башлангыч сыйныф укытучысы булып калыргамы, әллә директор булыргамы, дигән сайлау алдында торганда, үземә белем биргән, хезмәт юлым башланган мәктәпне заман таләпләренә туры килерлек итеп үзгәртү теләгем җиңеп чыкты. Балам шушы мәктәптә белем ала, янәшәдә һәрвакыт ярдәм итәргә әзер торучы остазларым эшли. Безнең мәктәптә көчле команда оешкан, үзара киңәшләшеп, фикерләшеп эшләү традициясе җайга салынган».
«АВЫЛ МӘКТӘБЕ ШӘҺӘР ДӘРӘҖӘСЕНДӘ БУЛЫРГА ТИЕШ...»
Утыз алты еллык тарихы булган Комсомол гомуми урта мәктәбендә бүген 148 бала белем ала. Балалар мәктәптә илһамланып белем алсын өчен нинди заманча шартлар булдырылган соң? Алдагы ике елда Комсомол мәктәбен нинди үзгәрешләр көтә? Әлеге четерекле сораулар аша яңа директордан мәктәпнең матди-техник базасының бүгенге хәлен, проблемаларын, киләчәген ачыкладык.
Директор, алдагы ике елда мәктәптә укучылар санын арттыруга, район семинарлары үткәрелүгә, мәктәпнең матди-техник базасын яхшыртуга һәм бюджет, бюджеттан тыш акчалар хисабына территорияне төзекләндерүгә басым ясалачак, дип белдерде.
– Бу максатларга ничек ирешергә соң, дигән соравыгыз уңаеннан мин болайрак уйланам: мәктәбебездәге балаларның саны бүгенгедән ким булмасын, киресенчә, артып торсын өчен, авыл җирендә яшьләргә эш кирәк. Булган урыннарны, мәктәпне тәмамлап, югары уку йортларында, көллиятләрдә белгечлек алган якташларыбыз тулыландырсын иде, дигән теләктә торам. Ә укытучыларга, төрле укыту технологияләрен кулланып, дәресләрне кызыклы һәм истә калырлык итеп үткәрергә тырышырга кирәк. Мәктәп коридорлары балалар тавышыннан яңгырап торсын өчен, без аларда белем алуга мәхәббәт уяту турында кайгыртырга тиешбез. Нинди буын үстерәбез без, дигән сорауга җавап эзләгәндә, хәзерге балалар белем алуга омтылмый, китаплар, фәннәр белән кызыксынмый, дигән фикер туа. Әйтик, бүген балаларның шактые математика фәнен өнәп бетерми, чөнки ул алар өчен артык катлаулы һәм аңлаешсыз. Бу проблеманы хәл итүнең мин бер генә юлын күрәм: мәктәптә укыту процессын гуманитар һәм математик юнәлешләргә бүләргә кирәк. Шулай эшләгәндә, без балаларның кайсы фәннәргә тартылуын, нинди һөнәр сайларга теләвен аңлар идек, – диде Айсылу Сабитовна соравыма каршы.
Хәер, бүген үк инде Комсомол мәктәбендә, инновацион технологияләр кулланылып, уку-укыту процессы яңача оештырыла башлаган. Айсылу Галиуллина әйтүенчә, якын киләчәктә мәктәп базасында инновацион мәйданчыклар ачылса, яңа программаларны сынап карау мөмкинлеге дә барлыкка килер иде. Шулай ук мәктәп директоры уку расписаниесендә театр сәнгате кебек яңа фәнне күрергә тели. Бу фән балаларда актёрлык осталыгын, иҗади потенциалны ачуны, матур итеп сөйләшергә өйрәтүне генә күздә тотмый, шулай ук балаларга үз-үзләренә, сәләтләренә ышанмау, тарсыну кебек комплекслардан котылырга ярдәм итәчәк, дигән фикердә ул. Аның уе буенча, иҗади, мәрхәмәтле һәм ярдәмчел буынны бары балалар үзләрен кирәкле итеп тойганда, үз көчләренә ышаныч ныгыганда гына үстереп булачак.
Кадрлар җитмәү проблемасы Комсомол мәктәбендә дә чагыла. Бүген мәктәп инглиз, рус теле, математика укытучыларына мохтаҗлык кичерә. Шулай ук мәктәпнең техник яктан җитәрлек җиһазландырылмавы да төп проблемаларның берсе булып тора. Проекторлар, интерактив такталарның җитмәве, компьютер классларының булмавы укытучыларга тулы куәт белән эшләргә, балаларга зур кызыксыну белән укырга, дәресләрне заман таләпләренә туры килерлек итеп алып барырга комачаулык тудыра. Узган ел Айсылу Сабитовна, балалар һәм яшьләрнең фәнни-техник һәм сәнгать иҗатын үстерүгә юнәлдерелгән «Энергия добра» республика социаль инициативалар конкурсында җиңеп, «Робототехника һәм программалаштыру лабораториясе Chibi-Robo» проекты буенча грант ота. «Мәктәпкә бу яңалык кертелгәч, балаларның ничек шатлануларын сүз белән аңлатып булмый. Хәзерге җәмгыять синең авыл яки шәһәр мәктәбендә укыганыңа әһәмият биреп, аерып карамый. Шуңа күрә белем алу өчен шартларның авыл баласы өчен дә, шәһәр баласы өчен дә бертигез дәрәҗәдә булуын кайгыртырга тиешбез», – ди мәктәп җитәкчесе.
Аңлашыла, һәр җитәкче үз мәктәбен заманча стильдә күрү теләге белән яна торгандыр ул. Айсылу Галиуллина да, үз-үзенә таләпчән кеше буларак, мәктәпнең эчке һәм тышкы кыяфәтен болай итеп күзаллый: балаларга тәнәфес вакытында мәктәп коридорларында уңайлы диваннар урнаштырылырга тиеш. «Укытучылар өчен ял итә торган махсус капсулалар яисә «тынлык бүлмәләре» ясасак, көндәлек ыгы-зыгыдан арынырга, фикерләрне, уйларны тәртипкә китерергә мөмкинлек туар. Мәктәпнең әйләнә-тирәсен агачлар аллеясы белән бизәү дә – алдыбызга куйган максатларның берсе. Агачлар күләгәсендә эскәмияләр урнаштырып, укучылар һәм укытучыларга табигать кочагында күбрәк аралашсыннар өчен уңайлылык тудырасы килә», – ди әңгәмәдәшем.
Проблемалар каршында куркып калмаган җитәкче: «Иң мөһиме, бу максатларны тормышка ашыру, мәктәптә бер-береңне ярату, хөрмәт итү, иҗади, белем һәм мәдәният кыйммәтләре атмосферасын тудыру өчен җиң сызганып, каршылыкларны җиңеп эшләргә теләк, команда бар», – дип сөенә.
МӨҺИМ НӘРСӘ ТУРЫНДА СӨЙЛӘШИК!
Бусы – Комсомол мәктәбендә патриотик тәрбияләүгә корылган яңа проектларның берсе. Һәр дүшәмбе линейкадан соң илебез гимнын башкаргач, «Мөһим нәрсә турында сөйләшү» дип аталган дәрестән тыш тәрбия чарасына керәләр. Яңа уку елында мәктәп патриотик тәрбия буенча «Балачак навигаторлары» дигән федераль проектта катнаша башлаган. Моннан тыш, яңа штат берәмлеге– тәрбия буенча директор киңәшчесе вазифасы кертелүе дә мәктәп тормышына яңа сулыш өргән. Яңа хезмәткәр укытучылар, балалар һәм ата-аналар белән иҗтимагый оешмалар арасындагы үзара бәйләнеш өчен җавап бирәчәк. Тәрбия чарасының тагын бер төре буларак, мәктәпнең башлангыч сыйныф укучылары, «Орлята России»ның озак вакытлы проекты кысаларында, ел дәвамында балалар төрле трек - биремнәр (ВКонтактедагы мәктәп аккаунтындагы язмалар) үти.
Үз илеңнең патриоты булган, үз авылыңны яратып, гаилә корып, төпләнеп яшәргә теләгән яшьләрнең санын арттырыр өчен, без балаларның йөрәгенә туган илне ярату хисен ныграк салырга тиеш, дип уйлый Айсылу Галиуллина. Күп еллар дәвамында мәктәптә «Илебезгә мәхәббәт», « Туган җиребезгә мәхәббәт», «Гаилә кыйммәтләре» төшенчәләренең мәгънәсен ачуга багышланган тәрбияви чаралар бу уйларны тормышка ашыру өчен җирлек булып тора.
Әңгәмә барышында мәктәп директоры яңа бер проект турында да искә алды. Гаилә елы уңаеннан, мәктәптә һәр шимбә саен «Гаилә шимбәләре» дип аталган яңа проект эшли башлаячак. Бу проект әти-әниләрне балалар тормышында, төрле чараларда катнаштыру максаты белән оештырыла. Проект кысаларында «Иң тату сыйныф», Әниләр көне, Әтиләр көне, мастер-класслар, КВНнар үткәрү планлаштырыла.
Комсомол авылында бүген төрле милләт вәкилләре яшәвеннән чыгып, директорга тел мәсьәләсенә кагылган соравыбызны бирдек:
– Айсылу Сабитовна, балалар нинди телдә сөйләшә, туган телебезгә игътибар мәсьәләсе ничегрәк тора?
– Кызганыч, авылыбызда төрле милләтләр яшәү сәбәпле, татар телендә сөйләшүче балалар саны кими. Хәтта балалар бакчаларында да үзара аралашу өчен рус телен сайлыйлар. Мәктәптә дәресләрне алып барган вакытта да, иң башта, балаларга теманы аңлату өчен күп вакытта рус теленә мөрәҗәгать итәргә туры килә. Шуннан соң гына татар теленә басым ясый алабыз, – ди ул уфтанып.
Айсылу Галиуллинаның «Авыл укытучысы» бәйгесенә җибәргән эссесыннан кайбер юллар искә төште. Ул анда, мәктәпкә өченче сыйныфларга беренче дәресен биргән вакытта, балалар каршында үзенең югалып калуы турында язган иде: «Нигә килдем? Дәрес ничек узачак? Укучылар дәрестән нинди файда алыр? Минем 3 нче сыйныфым шундый тынгысыз. Дәресне аңлаешлы итеп алып барырга тырышам, ачык мисаллар, иллюстрацияләр бирәм... Соңыннан бу – әлеге сыйныфта минем соңгы дәресем, үзләреннән баш тартырмын, ахры, дип уйладым. Әмма остазымның киңәшләре, балаларны яратуым мине сыйныфыма яңадан кайтарды». Үҗәтлек һәм тырышлык кебек сыйфатлар булганда, Айсылу Галиуллина бу юлы да сынатмас, яңа вазифа куйган бурычларны лаеклы башкарып, мәктәпне югарырак дәрәҗәгә күтәрер, дигән ышаныч туа. Әлбәттә, моның өчен аңа коллективы белән фикердәшләр булу гына җитми, Тукай районы мәгариф идарәсенең ярдәм кулы сузуы да кирәк.
Таңсылу ГАБИДУЛЛИНА
Альберт Сабир фотолары
Язмага реакция белдерегез
Вход на сайт
«Җир йөзендә бердәнбер раса – кешелеклелек»
Насыйп әйбер теш ярып керер, ди халык. Үз парыңны океан артында очратырга язган булса да, юлларыңа киртә корылмас. Ә инде сиңа насыйп булмаганны, ничек кенә тырышсаң да, үзеңнеке итә алмассың...
«Эфир» телеканалында сәламәтлек тапшыруын алып баручы Альбина Гарифуллинаны күпләр хәтерлидер. Африка егете Амадуга кияүгә чыгып бергә яшәүләренә инде 20 елдан артып киткән. Шул уңайдан без дә Дяхателар гаиләсенә кунакка барып кайттык. Сүзебез Альбина белән Амадуның танышу тарихыннан башланды.
КАБЫРЧЫКЛАР ЮРАВЫ
– Альбина, гаиләгезнең мәхәббәт тарихы бик үзенчәлекле. Әңгәмәбезне дә сезнең танышу мизгеленнән башлап җибәрик әле. Ничек килеп чыкты ул?
– Кияүгә чыгуым көтелмәгәндә булды. «Эфир» телеканалында эшләгән чакта икенче тапкыр «Будем здоровы» тапшыруына СПИД турында сюжетлар төшерергә Африкага бардым. 2000 еллар башында бу тема бик актуаль иде. Язмыштыр инде, кабат Сенегал иленә барырга уема да килмәгән иде. Чөнки беренчесендә дә озак кына иганәчеләр эзләргә туры килде. Бу юлы исә минем үземнән, нишләп тагын бармыйсың, кызыклы сюжетлар төшереп алып кайткан идең бит, дип сорадылар. Акчасын да тиз генә табып бирделәр.
Шулай итеп, бер дә уйламаганда, кабат Дакарга киттем. Анда шактый гына тоткарланырга туры килде. Мин яшәгән гаиләнең җиде кызы бар иде. Бервакыт кич сөйләшеп утырганда, әкәм-төкәм кабырчыгы белән багарга булдылар. Миңа, тиздән туең була, дип юрадылар. Әлбәттә, мин моңа бөтенләй ышанмадым, көлеп кенә куйдым. 29 яшемдә булсам да, кияүгә чыгарга ашыкмый идем әле. Шушы кызлар мине бер танышларына кунакка алып барды. Анда бөтен гаиләдә дә балалар күп, барысы да зур-зур йортларда яши. Бу йортта да кызлар, бер генә абыйлары бар икән. Без килгәндә, ул йоклый иде. Шулай ишегалдында чәй эчеп утырабыз, ишектән, кояш кебек елмаеп, Амаду чыгып килә. Бер күрүдә үк гашыйк булдым дип әйтә алмыйм, әмма шул ихлас елмаюы белән ул мине үзенә җәлеп итте.
Шулай аралашып киттек. Бер атнадан өйләнешергә дә булдык. Беркөнне океан яры буйлап йөреп кайткач, мин ашарга утырдым, ул әнисе белән сөйләшергә бакчага чыгып китте. Шуннан керде дә: «Пәнҗешәмбе өйләнешәбез», – ди. Мин гаҗәпләнүдән кашыгымны төшереп җибәрдем: «Ник пәнҗешәмбе?» – дип сорадым. Ул елмаеп: «Алайса, җомга», – ди. Ә мин: «Риза!» – дидем. Беркемгә шалтыратмадым да, киңәшләшмәдем дә, дөрес эшлимме, дигән сорау да тумады. Амадуның әнисен дә, сеңелләрен дә, аларның үзара мөнәсәбәтен дә, гомумән, ныклы гаилә икәнен күрдем һәм ышандым. Никах укыттык та икенче көнне Дакар мэриясенә барып язылыштык. Амаду Казанга килгәч, кабат туй һәм никах булды. Гаиләбезнең ныклыгы ике тапкыр никах укытып, ике тапкыр туй уздыргангадыр. Ирем әйтүенчә, безнең никах корыч кебек.
– Әти-әниләрегез Амадуны ничек кабул иттеләр соң?
– Амадуны минем гаиләм бик җылы кабул итте. Аны яратмаска мөмкин дә түгел. Ул – бик игелекле, ачык, эшчән, гаилә җанлы, ипле кеше. Яңа илгә, яңа традицияләргә бик тиз ияләшеп китте. Амаду бик аралашучан кешеләрне ярата, киң күңелле. Күршеләребез аны нурлы Амаду диләр. Кечкенә балалар да, аны күрсәләр, каршысына йөгереп киләләр. Ул үзенең күңел җылысын башкаларга да тарата. Аның туганнары да мине бик яраттылар. Әнисен бик хөрмәт итәм, ул чын ир-ат тәрбияләп үстергән.
БЕРЕНЧЕ ЭШ – ӘЛИФБА
Шул арада сүзебезгә Амаду Дяхате да килеп кушылды. Телне өйрәнү дә аңа җиңел бирелгән икән, рус телендә иркен сөйләшә. Амаду фатир дизайны белән шөгыльләнә, аңа кадәр йортлар фасадын бизәүче булып эшләгән. Кекин йортын, Дәүләт музеен, шәһәр Ратушасын, Александров пассажын реставрацияләүдә катнашкан.
– Россиядә яшәрмен дип башыма да китермәдем. Америкада яшәргә хыяллана идем. Әмма тормыш һәрвакыт көтелмәгән хәлләр белән тулы.
Казан турында беренче тәэсирләрем шаккатыргыч булды. Җәй, июль һәм яшеллек күп булуга карамастан, таксист безне шәһәрнең иске өлеше, ул вакытта ташландык борынгы йортлары, караңгы тәрәзәләре белән истә калган Киров урамы аша алып китте. Машина тәрәзәсеннән карап барганда: «Мин кая эләктем?» – дип уйладым. Ләкин соңыннан тәэсирләрем үзгәрде. Матур тарихи шәһәрне күрдем, бигрәк тә борынгы агач йортлар күңелемә хуш килде.
Альбинаның гаиләсе дә мине бик җылы кабул итте. Чын-чынлап шундый тату гаиләгә килеп эләгүем мине бик сөендерде. Хатыным беренче эш итеп миңа әлифба сатып алды. Рус телен баштарак өйрәнеп булмас, бик авыр кебек тоелган иде. Әмма Альбинаның авырып китүе бу телгә тиз төшенә башлавыма сәбәпче булды. Аны Республика клиник хастаханәсенә салдылар. Әле ул чакта машинам да юк иде, төрле автобусларда хастаханәгә йөрергә, андагы шәфкать туташлары белән ничек тә сөйләшергә өйрәнергә кирәк булды. Шулай акрынлап бу телгә төшенә дә башладым.
Бар да җиңел генә бирелде дип әйтә алмыйм, элегрәк башка раса кешеләрен кабул итеп бетермәүчеләр, агрессив караучылар да еш очрый иде. Хәзер биредәге халык мондый күренешкә ияләште, тыныч карый. Россиядә дөньяның төрле тәнле кешеләрдән торуын аңлаучы яшьләр үсеп килә.
Үзем Татарстанның шундый мәһабәт биналарын яңартуда катнашуым белән горурланам. Архитектура-төзелеш буенча белемем булгач, Казанда үзем өчен юнәлеш – лепнина буенча эшли башладым. Мин эшләгән остаханәгә борынгы биналарның ансамбль фрагментларын һәм фасадларның композицияләрен алып киләләр, мин аларны яңартып коям. Казан – тарихи, матур шәһәр. Татарлар– бик тырыш, эшлекле халык, хөрмәт итәм. Моннан тыш, биредә төрле конфессия вәкилләренең дә дус һәм тыныч яшәүләре ошый. Мин мөселман – монда дини бәйрәмнәрнең шулай матур үтүен күрү дә күңелемә рәхәтлек бирә.
ТӘМЛЕ РИЗЫКЛЫ ӨЙ – ИҢ РӘХӘТ ҖИР
–Альбина, үзегезнең гаиләгез турында да сөйләгез әле. Әти-әниегез күңелегезгә нинди кыйммәтләр салып үстерде?
– Үзем Түбән Кама шәһәрендә ишле гаиләдә туып үстем. Мин дүртенче бала, олы абыем һәм ике апам бар. Әти-әнием Тәнзилә һәм Наил Гарифуллиннар – республиканың атказанган төзүчеләре. Алар бик яшьли шушы шәһәрне төзергә килгәннәр. Әтием – Казаннан, әнием – Лениногорскидан. Минем өчен алар – җир йөзендәге иң яхшы кешеләр. Безне кешеләрне хөрмәт итәргә өйрәттеләр, хезмәт һәм игелек аша тәрбияләделәр. Әни белән әти – сугыш чоры балалары, шуңа күрә алар һәр нәрсәнең кадерен белә. Әти еш кына: «Тәмле ризык исе булган һәм сине кадерле кешеләрең көткән өй – иң рәхәт җир», – дип әйтә иде. Бездә һәрвакыт күңелле. Барыбыз да балалар яратабыз, алар өчен сөенәбез. Хәзер дә туганнар белән бергә җыелышканда, безнең өчен иң яхшы музыка – сабыйлар тавышы, аларның шатлануы, көлүе.
Кызганыч, әтием инде исән түгел. Әмма ул һәрвакыт минем күңелемдә, янәшәмнән атлый төсле. Беренче улыбыз Наилне әтием хөрмәтенә атадык. Әнием дә – гаҗәеп хатын. Аның юктан да сөенеч таба белү сәләте безгә дә күчкән. Нинди генә авыр чакларда да ул беркайчан төшенкелеккә бирелмәде. Әнием – бик бәхетле ханым. Олы оныкларына инде 16 яшь, ул аларны әле кияүгә бирергә дә хыяллана.
– Альбина, Сезнең сәламәтлек темасына эшләүче журналист икәнегезне беләбез. Гомумән, бу өлкәгә ничек килеп кердегез, журналистика юлын сайлавыгызга үкенмисезме?
– Кечкенәдән үк журналист булырга хыялландым. 11 яшьтә шәһәр газетасында кечкенә генә язмаларым дөнья күрә иде, соңрак зурраклары да бастырыла башлады. Үз теләгем белән журналистика факультетына кердем. Укып чыккач, телевидениедә бик озак еллар эшләргә туры килде. Аннары ТР Сәламәтлек саклау министрлыгына чакырдылар. Моннан тыш, PR һәм маркетингка өйрәтү буенча да зур тәҗрибәм бар.
Мин сәламәтлек турында сөйләүче журналист, һөнәрем үземә бик ошый. Укырга кергәндә дә медицинаны сайларгамы, әллә журналистиканымы дип уйладым, әмма соңгысы җиңде. Хәзерге вакытта Төбәкара клиник-диагностика үзәгендә (МКДЦ) «Вестник МКДЦ» журналы редакциясенең баш мөхәррире булып эшлим. Ул үз эченә алты сайт һәм бер журналны ала.
Медицина өлкәсендә күп еллар эшләү дәверендә кешеләрнең табибка бик соңлап мөрәҗәгать итүе гаҗәпләндерде. Ә бит авыруны вакытында дәвалау җиңелрәк һәм шул ук вакытта кесәгә дә сукмый. Сәламәтлегеңне алдан ук кайгыртырга, анализлар биреп, даими рәвештә тикшеренеп торырга киңәш итәр идем. Сәламәтлегегез үзегезнең кулда. 60–70 яшьтә ул нинди дәрәҗәдә булачак, бары сездән генә тора. Гел елап, зарланып кына яшисез, тормышыгызны үз кулларыгызга аласыгыз килми икән, берни дә барып чыкмаячак. Көнгә ун мең адым, иртә белән җиңел генә зарядка, шикәрне аз куллану, гади, дөрес ризык ашау һәм начар гадәтләрдән тыелырга тырышу–сәламәтлекнең төп нигезе. Алдыгызга максатлар куеп, сәламәт яшәү рәвеше алып бара башлагыз, күбрәк хәрәкәтләнегез. Чөнки хәрәкәтләнү ул көч һәм энергияне тагын да арттыра, кәефне күтәрә.
Журналистикага килгәндә, ул инде минем яшәү рәвешем дияргә мөмкин. Сүзләр кешеләргә йогынты ясый, минем фикерләрем дә кешеләргә ярдәм итә икән, минем өчен бу зур сөенеч.
КОЧАКЛАШЫРГА ЯРАТАБЫЗ...
– Хәзерге заманда күп кеше вакыт җитмәүдән зарлана. Ирләр дә, хатын-кызлар да эш, карьера төзү турында уйлый. Бала тәрбияләргә вакытлары да калмый диярлек. Бу яктан Сез нинди фикердә торасыз? Хатын-кыз күбрәк гаиләне сайларга тиешме, әллә карьера да мөһимме?
– Беркайчан да гаиләне сайларгамы, карьеранымы дип баш ватмадым. Гаилә төшенчәсе минем каныма салынган. Мәгънәле, сәламәт акыллы һәр кешенең гаиләсе булырга тиеш. Ул– синең өчен терәк тә, сыену урыны да. Әлбәттә, тормышта үз урыныңны табу, максатларыңны чынга ашыру да кирәк. Әмма баланста яши белү күпкә мөһимрәк. Хәзер күбесе яшьрәк чакта уңышка ирешергә, баш әйләндергеч үрләр яуларга омтыла. Әмма еллар үтү белән ниндидер дипломнар, катыргылар онытыла. Үз тормышын бары эшкә генә багышлаган кеше ялгыз кала. Туганнарың күп булу гына да җитми, күңелеңә җылылык биреп торучы үз гаиләңне булдыру кирәк. Төзегән ояң нык һәм ышанычлы булганда эшләргә көч тә, теләк тә туа. Нәкъ менә гаиләң, ирең һәм балаларың сиңа һәрвакыт ярдәмгә килә, яныңда була. Һәрвакытта да өстенлекне дөрес якка куя белергә кирәк. Шуңа да яшьләргә гаилә корудан баш тартмаска, юлларында очраган кешеләргә игътибарлы булырга киңәш итәм. Акыллы, игелекле һәм фикерләрегез туры килә торган кешене тапкансыз икән, югалтмагыз аны.
Мәкаләнең дәвамын «Гаилә һәм мәктәп» журналының гыйнвар санында укый аласыз.
Фәния ФАЗЛЫЕВА
Фото Альбина ГАРИФУЛЛИНАНЫҢ
шәхси архивыннан
Следите за самым важным и интересным в Telegram-каналеТатмедиа
Яңалыклар битенә керегез
ТӘКЪДИМ ИТӘБЕЗ
Комментарийлар